Artık iyice yassılaşmış minderi yere attım, bağdaş kurup üstüne oturdum. Telefonumun sesini kıstım, zamanlayıcıyı 20 dakikaya kurdum ve gözlerimi kapattım. Önce evin önündeki parkta ağaçlara tüneyip sabah akşam demeden öten kuşların sesleri geldi kulaklarıma. Sonra banyoya doğru yaklaşan ayak seslerini duydum. Odam evdeki tek banyonun yanında olduğu için evdekilerin başka alternatifi yok. Dikkatimi ayak sesleri yerine kafamın içindeki seslere vermeye çalıştım.
Hımm kafamın içi yine çok karışık. Gümmm! Yine birisi apartmanın kapısını çarparak çıktı. Ne düşünüyordum? Ha evet buralar karışık. Aaa yarın günlerden ne? Acaba evde süt var mı? Kahvaltıda yulaf mı yesem? Ne oluyor yahu, odaklan Eda odaklan. Evet nefesine odaklan, al, ver, al ver. Eveeet oluyor galiba. Bir beden taraması yapalım. Yüzünü gevşet yüzünü. Yine kaşlarını çatmışsın. Omuzlarını aşağı bırak. Off bu omuzlar ne ara böyle sertleşiyor. Nefesine odaklan. Al, ver, al, ver. Bu böyle olmayacak. En iyisi aldığım nefesleri sayayım. 1,2,3,…21,22…30. Evet saymak iyi fikirdi.
Aaa aklıma çok iyi bir fikir daha geldi. O şeyle ilgili yazsam ya! Ama olmaz önce o konuda okuduğum kitabı bitireyim belki bir şeyler daha eklerim o yazıya. Ya yoksa fazla mı dallanıp budaklanır, en iyi fikir ilk aklına gelendir değil mi? Yok o söz öyle değildi. Hooop n’oluyor koptun iyice. Nefesine odaklan nefesine. Ayak sesleri…Evdekiler tuvalete gitmek için benim meditasyon yapmamı mı bekliyorlar acaba? Of neyse, acaba kaç dakika oldu? Akşamları daha erken yatmalıyım. Yoksa sabah erken saatler yerine böyle saat 10.00’da meditasyon yaparsan ev de apartman da hareketli olur işte.
Bugünkü online dersim kaçtaydı acaba? Pencereden rüzgar nasıl da tatlı esiyor. Acaba meditasyon bitince biraz uzansam mı? Sabah 10.00’da ne uzanması? Yoksa depresyonda mıyım? Niye sürekli uykum var ki? Offf bu ne biçim şey, kafamı hiç toparlayamıyorum bugün. Farklı bir yöntem deneyelim. Belki de biraz daha içe dönmeye çalışmalıyım. Acaba sol ayağımı ne zaman tekrar hissetmeye başlarım? Doooonnnggg (meditasyon bitiş zili).
Meditasyon yaptığım her gün birbirinden farklı. Bazen yukarıda yazdığım gibi oluyor. Bazen daha fazla derinleşebiliyorum. Bazen gerçekten düşüncelerimin sessizleştiği ve soluğumun yavaşladığını hissediyorum. Kimi günlerde yerimde duramıyorum. Sürekli kıpırdamak istiyorum ya da birden gözlerimi pat diye açıyorum farkında olmadan. Bu bir yolculuk. Kendinize her gün sabırla gözleriniz kapalı sessizlikte ve mümkünse çok aydınlık olmayan sakin bir köşede oturma izni verin. Belki başlarda sürekli listeler yapacaksınız, yapmanız gereken işler geçecek aklınızdan. Hatırlayın, birkaç dakika bile zihninizi sakinleştirebilseniz bu sizin için çok faydalı. Beklentisiz şekilde oturun ya da uzanın. En önemlisi, niyet edin, kendinize bu zamanı ayırmaya. Bakalım neler olacak? 🙂
No Comments